|
Ankara Emek ve Meslek Örgütleri Platformu yöneticileri 22 Temmuz 2009 Çarşamba günü Petrol İş Sendikası Ankara Şubesi’nde düzenlediği basın toplantısında “AKP Hükümeti işsizliğe çare üretemez” dedi.
Dönem sözcülüğünü KESK’in yaptığı Ankara Emek ve Meslek Örgütleri Platformu adına açıklamayı okuyan Eğitim-Sen Ankara 1 No’lu Şube Başkanı Hasan Karakaya “İşsizlik bütün ülkeler için en başta gelen toplumsal sorun niteliği kazanmıştır” dedi.
Ankara Emek ve Meslek Örgütleri Platformu tarafından yapılan basın açıklaması metni aşağıda yer almaktadır. AKP Hükümeti İşsizliğe Çare Üretemez İşsizlik bütün ülkeler için en başta gelen toplumsal sorun niteliği kazanmıştır. Türkiye'de her kesimden bütün emekçileri derinden etkileyen işsizlik sorunu, sermaye sınıfı dışında kalan geniş halk kesimlerini açlığa, yoksulluğa iten yakıcı bir sorun haline gelmiştir. Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) üçer aylık dönemler itibarıyla açıkladığı "Hane halkı İşgücü Anketi" verilerine göre, 2009 Şubat ayında 16,1 ile zirve yapan işsizlik oranı, Mart ayında % 15.8, Nisan'da ise 14,9 olarak açıklandı. Krizin ilk işaretlerinin görüldüğü Eylül 208'de dahi işsiz sayısı, 3 milyonun üzerinde idi. Türkiye'nin işsizlik göstergelerinin, en tartışmalı verilerinin başında geldiğini de unutmayalım. Daha baştan, 15 yaşından büyük nüfusun ne kadarının işgücü sayılması gerektiği sorusundaki belirsizlik, sonuçta işsizlerin sayısını ya da işsizlik oranının sağlıklı tespitini de önlüyor. Şu ya da bu nedenle iş aramayanları, ama iş bulursam çalışırım diyenleri, mevsimlik işçileri, "işgücü" saymayan TÜİK, daha baştan yaklaşık resmi işsizlerin sayısına yakın bir rakamı, 2,5 milyon işsizi, "işsiz" saymıyor. Dolayısıyla sayılamayanlarla beraber işsiz sayısı 6 milyona dayanıyor. AKP Hükümetinin, kriz sürecinde, emekçileri piyasanın insafına terk eden politikaları sonucu, bugün gerçek işsizlik oranı % 20'nin üzerinde seyretmektedir. Bu dönemde işçi çıkartma, emekliye ayırma, ücretsiz izin kullandırma ve istihdamı artırmama gibi uygulamalar AKP Hükümetinin temel tercihleri haline gelmiştir. Bu politikaların sonucunda; resmi rakamlara göre, kriz döneminde işsiz kalanların sayısı bir milyonun üzerindedir. Bu sayının yaklaşık yarısı sanayi sektörü işçilerinden oluşmaktadır. İstidamı, işçiyi ve çalışanı maliyet öğesi olarak gören bir anlayış, kriz var diye işçi çıkartmaktadır. Halbuki krizde ilk yapılması gereken çalışanı ve istihdamı korumak olmalıdır. AKP Hükümeti ç alışanları ve işsizleri piyasanın insafına terk etmiştir. Başbakanın, seçim meydanlarında siyasi rakiplerine karşı, "Eğer işsizliğe bir çare varsa açıkla. O çareyi eğer yerine getirmeyen bir Erdoğan varsa ben siyaseti bırakmaya hazırım" sözlerini kullandığını hatırlayalım. Miting alanlarını siyasilerin ideolojilerini halka benimsetmek için kullandıkları etkili bir araç olarak düşünürsek, Başbakan halka; "İşsizlik çözümü olmayan ve kimsenin de çözemeyeceği, çaresiz kabul etmek zorunda olduğunuz bir sorundur. Bunun için siyasi kadrolardan işsizliğe çözüm getirmelerin beklemeyin" mesajını vermek istemektedir. AKP Hükümeti, işsizliğe piyasanın çözüm bulmasını istemektedir. Piyasanın çözümü ise, rakamların da ortaya koyduğu gibi işten çıkarmalar şeklinde sürmektedir. Diğer taraftan AKP Hükümeti kriz fırsatçılığına imkan veren bir takım düzenlemeler de yapmıştır. İşçi kiralama sistemini "Özel İstihdam Bürosu" adı altında yasalaştırmıştır. Cumhurbaşkanı bunu veto etmiştir. Ama İşsizlik Sigortası Fonu'nun amaç dışı kullanımına imkân veren düzenlemeler onaylanmıştır. Özel istihdam bürosu, özellikle AB ülkelerinde göçmen, kaçak veya kayıt dışı çalışanların, istihdamını sağlamaya çalışan bir yapılanma olarak AB ülkelerinde esnek çalışmanın önünü açabilmek için uygulanıyor. Geçici iş akdiyle personel çalıştırabilme konusuyla ilgili bir düzenleme olarak işçiler için grev, toplu sözleşme, izin, kıdem tazminatını yok sayıyor. İşçinin çalıştığı iş yerine ait kolektif hakları bulunmuyor. İşveren açısından elbette ki ucuz iş gücü sağlıyor. Bir çok tazminat gibi haklardan kurtulabilme gibi getirileri var. Ayrıca işveren "istihdam büroları" sayesinde, işçilerin yüzde 25'ini sözleşmeli çalıştırmak, iş güvencesinden faydalanma sınırı olarak 30 kişi çalıştırmak, 50 kişilik yerlere özürlü çalıştırma zorunluluğu vb. yükümlülüklerden de kurtuluyor. İşsizlik Sigortası Fonu, ise işini kaybeden işçilere yeni bir iş bulununcaya kadar maddi destek sağlamak amacıyla kurulan küresel ekonomik krizin ardından adeta işverene ve bütçeye destek fonuna dönüştü. TBMM'den geçirilen düzenlemeye göre, Fonun 2009 ve 2010 yılında nema gelirinin dörtte üçü bütçeye gelir kaydedilecek. 2011 ve 2012 yılında da fonun nema gelirinin dörtte biri bütçe gelir tahmini olarak yazılacak. Yine aynı düzenlemeye göre, işverenler işsizlik ödeneği alan bir işçiyi işe alırsa veya mevcut işçilerine ilave olarak Nisan 2009 ayından sonra 31 Aralık 2009 tarihine kadar yeni işçi alırsa, bunların sigorta primlerinin işveren hissesi 6 ay süre ile Fon'dan karşılanacak. Onaylanan yasa ile İşsizlik Sigortası Fonu'nda biriken para işsize maddi destek kadar, işverene sigorta prim desteği halini alıyor. Fonun nema gelirlerinin de çoğu Hazineye aktarılacak. İşsizlik Sigortası Fonu, hükümetin ekonomik krize karşı aldığı tüm önlemlerde başvurduğu en önemli kaynak oldu. Sindirilmiş, talepleri geriletilmiş toplumda, neo-liberal politikaların temsilcisi siyasi iktidar, ciddi bir tepkiyle karşılaşmadan, sosyal devlet ilkesi, istihdam ve örgütlenme anlayışlarını kökten değiştirmeye yönelmiştir. Sosyal devlet ilkesinde iktidarların temel görevi topluma güven içinde insan onuruna yaraşır bir yaşam sağlamaktır. Sosyal devlette yurttaşlar kimsenin dokunamayacağı haklara sahiptirler. Oysa bugün sosyal devlet ilkesi yoksullara sadaka dağıtma anlayışına indirgenmiştir. Sosyal devlet ilkesine, devlet, herkese insan onuruna yaraşır istihdam olanakları sağlamakla yükümlüdür. Bugün egemen ideoloji işsizliği çaresi olmayan bir sorun olarak halka kabul ettirmek istemektedir. Bu ortamda AKP iktidarının, emekçilerin çıkarlarını korumak amacıyla işsizliğe önlem alacağını beklemek sahici olabilir mi? Bu gerçek karşısında işsizliğe çözüm getirmeyen egemen ideolojiye karşı emek ve meslek örgütlerinin tepkisiz, eylemsiz kalmaları düşünülemez. Emek karşıtı politikalara ve saldırılara karşı emek ve meslek örgütleri olarak mücadelemizi sürdüreceğiz. Bunun için; Her insanın başta gelen hakkı insanca yaşama hakkıdır. Bu hakkın kullanılması ise temel ihtiyaçlarını karşılayacak, yeterli bir gelir sağlayacak bir işe sahip olmasına bağlıdır. Bu nedenle işten çıkarmalar durdurulmalı ve yeni istihdam politikaları geliştirilmelidir. Yoksulluğun başlıca sebeplerinden olan işsizliğin yaygınlaşması sosyal dengeyi bozar., toplumsal çalkantı ve çatışmaların hazırlayıcısı olabilir. Barış ve huzurun sağlanması için işsizliğe ve yoksulluğa önlem alınmalıdır. Tüm çalışanların iş-güvenceleri sağlanmalı, geçici ve güvencesiz çalışma koşullarına son verilmeli, istihdam büroları uygulaması kaldırılmalıdır. İşçi ve kamu emekçilerinin örgütlenme, TİS ve Grev hakkını kullanması önündeki tüm engeller kaldırılmalıdır. Ankara Emek ve Meslek Örgütleri platformu olarak, yerel dayanışmamızı daha da güçlendirerek önümüzdeki dönemde emek eksenli mücadeleyi daha da yükselteceğiz. Ankara Emek ve Meslek Örgütleri Platformu KESK Ankara Şubeler Platformu Türk-İş Ankara Şubeleri DİSK Ankara Bölge Temsilciliği TMMOB-Ankara İKK Ankara Tabipler Odası Ankara Diş Hekimleri Odası ASMMMO
|
Tanıtım
ANKARA ŞUBE
DUYURU
ELEKTRİKLİ ARAÇLAR VE YANGIN GÜVENLİĞİ BAŞLIKLI WEBINAR DÜZENLENDİ
